Dzięki stałej opiece lekarza geriatry i nadzoru pielęgniarskiego seniorzy czują się u nas bezpiecznie jak we własnym domu. Mieszkańcy Sekwoi objęci są opieką dietetyka, dzięki czemu otrzymują każdego dnia pięć posiłków dostosowanych do własnych potrzeb i upodobań. Nasi podopieczni objęci są całodobową opieką, wsparciem psychologicznym i terapią zajęciową co gwarantuje, że w Domu Seniora Sekwoja nie będą się nudzić.
Depresja jest chorobą dotykającą ludzi w każdym wieku. Seniorzy znajdują się w grupie osób szczególnie narażonych na wystąpienie depresji i zespołów otępienne. Dzieje się tak z powodu pogarszającego się ogólnego stanu zdrowia, sprawności psychofizycznej oraz zmianami zachodzącymi w obszarze funkcjonowania osób starszych w społeczeństwie i rodzinie.
W wielu przypadkach depresja wieku podeszłego pozostaje nierozpoznana i nieleczona. To z kolei powoduje spadek jakości życia chorych , ponieważ depresja pogarsza przebieg większości chorób somatycznych. Następstwem depresji wieku podeszłego mogą być uzależnienia od leków i alkoholu. Należy pamiętać o ryzyku popełnienia samobójstwa. W populacji seniorów próby samobójcze są rzadsze, jednak osoby w podeszłym wieku 3-krotnie częściej skutecznie odbierają sobie życie niż osoby młodsze.
Do istotnych czynników ryzyka depresji wieku podeszłego zaliczają się:
U osób w podeszłym wieku największy wpływ na wystąpienie depresji mają czynniki psychologiczne tj.: samotność czy niepełnosprawność oraz schorzenia somatyczne. Depresja seniora jest częstym następstwem chorób ogólnoustrojowych tj. choroby serca, układu oddechowego, cukrzyca, udary mózgu, choroby neurologiczne (choroba Parkinsona, stwardnienie rozsiane) oraz przebiegających z bólem, zwłaszcza przewlekłym (nowotwory, choroby reumatologiczne czy zwyrodnieniowe).
Również niektóre leki stosowane u seniorów mogą sprzyjać ujawnieniu depresji (leki sterydowe, hormonalne, niektóre leki kardiologiczne czy leki przeciwbólowe). Często modyfikacja dotychczasowego leczenia farmakologicznego może zmniejszyć nasilenie objawów depresji lub całkowicie je wyeliminować.
Nie wszystkie wyżej wymienione objawy muszą być obecne by rozpoznać depresję.
Seniorzy bardzo często skarżą się na dolegliwości somatyczne (zmęczenie, bóle w klatce piersiowej, pleców, kończyn czy duszność, zaparcia), które mogą być wywołane przez samą depresję lub są następstwem innych chorób, a zły stan psychiczny jedynie zwiększa ich nasilenie.Również często zgłaszanym objawem są zaburzenia snu oraz brak apetytu. Wielochorobowość stwarza trudności diagnostyczne stąd często przed postawieniem ostatecznego rozpoznania trzeba wykonać serię badań oceniających ogólny stan zdrowia.
Zdarza się, że depresja jest mylona z zespołami otępiennymi z powodu występujących w obu zaburzeń pamięci. Depresja może również poprzedzać ujawnienie się objawów zespołów otępiennych. Po ustabilizowaniu nastroju konieczne jest wykonanie testów oceniających pamięć.
Epizody depresji ze względu na stopień nasilenia objawów można podzielić na łagodne, umiarkowane i ciężkie. Szczególnie trudna do leczenia jest depresja z objawami wytwórczymi ( urojeniami , halucynacjami ). Chorzy mogą mieć przekonanie dotyczące winy, grzechu , zaniedbań. Myślą że stracili majątek lub chorują na śmiertelne schorzenie lub grozi im poważne niebezpieczeństwo.
Depresję wieku podeszłego można skutecznie i bezpiecznie leczyć.
Leki przeciwdepresyjne są lekami nieuzależniającymi i bezpiecznymi. W grupie seniorów ważne jest zastosowanie leku, który będzie jak najlepiej tolerowany przez chorego, nie będzie kolidował z leczeniem chorób współistniejących. Lekarz może zlecać w trakcie leczenia kontrolne badania laboratoryjne, EKG . Wspomagająco do leczenia farmakologicznego można wykorzystać psychoterapię, terapię światłem i w ciężkiej depresji elektroterapię.
Każda zmian zachowania u osób w podeszłym wieku powinna budzić czujność i zainteresowanie otoczenia. By zmniejszyć ryzyko zachorowań na depresję w populacji seniorów, należy rozwijać sieć wsparcia społecznego, ośrodków aktywizujących (Kluby Seniora, Uniwersytety 3-go Wieku).