Książka opowiada o pięknych relacjach między dziadkiem i wnukiem, ma charakter wspomnień. Pewnego dnia wracający ze wspólnego spaceru dziadek z wnuczkiem mają kłopot z odnalezieniem drogi do domu. Dziecko myśli, że to nowa zabawa. A to niestety początek choroby Alzheimera. Pawełek z trudem akceptuje coraz częściej powtarzające się zaniki pamięci dziadka. Pomimo choroby więź między dziadkiem i wnukiem nie zmienia się.

      Choroba Alzheimera rozbija całą rodzinę . Trudno zrozumieć i zaakceptować chorobę , która tak dużo zabiera. W szczególnie trudnej sytuacji są osoby najbliższe: partner, dzieci , wnuki. Często nie tylko dzieci nie mogą sobie poradzić ze zmianami jakie zachodzą w psychice i zachowaniu osoby chorej.Ta wzruszajaca opowieść o relacji dziadka i wnuczka wspaniale pokazuje postęp choroby , emocje jakie towarzyszą opiekunom. Mały chłopiec zadaje głośno pytania które, wszyscy zadaja sobie w duchu ” dlaczego choroby dziadka nie można wyleczyć , skoro leczy się katar, kaszel , goraczkę „. Opowiadanie pokazuje że mimo licznych strat pozostaja bliskość, więź , wspomnienia. Paweł mimo upływu lat nadal odwiedza dziadka.

        Polecam lekturę tej książki wszystkim którzy, maja kontakt z osobami cierpiacymi na zaburzenia pamięci .Pozwala zrozumieć na przykładzie dziecka emocje jakie przeżywamy przebywając w otoczeniu osoby chorej.

Dorota Łukaszuk